अपघाती जगणं

मी बरा होणार....

असं मी आजकल स्वतःला पँपर करत असतो. शरीराने जरी सध्या स्थिर नसलो तरी मनाने आहे. तब्येत सुधारून अश्या खूप गोष्टी आहेत ज्यांना सुधारायची गरज आहे. आता हे पूर्वी सारखं लिहीलेलं शाब्दीक किंवा लिखीत गिरवलेलं काहीसं नाहीए. गोष्टी आता खरंच अमलात येणार ज्या मी ह्यापुढे ठरवणार.

हे सारखे अपघात का होतात ह्याचं मुळ सापडलं की मग त्यानंतरची रिकव्हरी आणि फुकट जाणारा वेळ वाचवता येईल.

हल्लीचा पराक्रम जरा almost जीवावरंच बेतला , पण खूप गोष्टी बदलायला लावणारा आणि नवीन गोष्टी करायला लावणारा असा काहीतरी बरीच लांब वाक्य लिहायला लावणारा झाला..(हुश्श)

नवीन गोष्टी....

आता माझ्यासाठी फ...... से फोटोग्राफी हेच ठरणार आहे. कारण काहीतरी खरंच मनापासून केल्याचं समाधान मला त्यातून मिळणार आहे. ही जिद्द पूरी करण्यासाठी मी आता मनापासून प्रयत्न करणार आहे.
त्यासाठी वेळ काढणार आहे.मला बघायचंच आहेे हा नाद मला कुठंवर घेऊन जातो.

मला पत्रिका...भविष्यं यावर संमिश्र विश्वास होता. कित्येकांनी कायकाय करायला सांगितले आणि मी काहीच केले नाही. हल्लीच गाठ पडलेल्या शास्त्रीजींनी काही उपाय सांगितले त्यातला एक मी चक्कं अवलंबला.....

खडे (रत्नं) त्यांच्या अंगठ्या किंवा लाॅकेट करून घातले तर फरक पडतो आयुष्यात ह्यावंर खरंच माझा विश्वास नव्हता पण... मी त्यावर खूप वाचलं आणि मग ठरवलं बघूया ट्राय करून.

गोमेद घातल्यापासून एक वेगळाच अनुभव येतोय. मी ठरवलेल्या गोष्टी "actually" ठरतायत....

भारी ना....😏

But there is one baggage of disappointments....

मला मिळालेल्या ह्या कॉन्सोलेटरी आरामामुळे अश्या कित्येक संध्या मी घालवल्या...interviews and job openings i mean to say. पण आता मी माझ्यात एक वेगळा आत्मविश्वास निर्माण करतो आहे जो पुनः कधी कमी नाही होणार. आता उशीरा का नाही पण स्वतःची एक अढळ अशी इमेज मला बनवायची आहे.

एक असं target ठरवायचं आहे ज्यामुळे मला भविष्यातील टारगेट्स गाठताना अपयश नाही येणार. ठरवलेल्या गोष्टी साध्य झाल्यावर किती बरं वाटतं हे आता जाणवतंय. माध्यम किंवा त्यांचा आकार लहान असला तरी अनुभव महत्वाचा.